Βάτραχος ή πρίγκιπας;

Έχω την πεποίθηση ότι έναν ...βάτραχο τον συναντήσαμε όλοι στη ζωή μας: κάποιος φίλος, κάποιος συγγενής, ένα amore...

 Κάποιος που δεν ήταν όπως θα θέλαμε - προσπαθώ να το γράψω ευγενικά - που αλλιώς τον φανταστήκαμε κι αλλιώς μας βγήκε, ας πούμε...

Πόσοι όμως από εμάς σταθήκαμε, 

για να του προσφέρουμε πραγματικά την αγάπη μας; Δηλαδή, αναρωτιέμαι, ο "φίλος-βάτραχος" δεν αξίζει την αγάπη μας; Δεν έχει κάτι που να μας κάνει να τον αγαπήσουμε; μήπως να προσπαθήσουμε να δούμε αυτό το "αξιαγάπητο" κάτι;

Άραγε, πόσο αλλάζει ο άνθρωπος με την αγάπη; νομίζω αυτό ακριβώς μας δείχνουν τα παραμύθια όπου με ένα φιλί μεταμορφώνεται το βατραχάκι σε πρίγκιπα: η αγάπη μας είναι αυτή που θα μας κάνει να δούμε τον "βάτραχο" με άλλο μάτι. Αυτό είναι - όχι ότι μεταμορφώθηκε. Εγώ βλέπω τον βάτραχο ως "πρίγκιπα" γιατί τον αγαπώ.

  Και κάτι ακόμη, για εμάς που βλέπουμε παντού ..."βατραχάκια": μήπως κι εμείς βάτραχος είμαστε για κάποιον;